Geen Recht voor Wegwerpkinderen

Een vonnis dat geen gerechtigheid brengt

Opiniestuk Franky D'hauwer

Deze week werd het vonnis uitgesproken in de zaak tegen Luk Delft, een pedofiele pater die jarenlang kinderen misbruikte in binnen- en buitenland. Ondanks de ernst van de feiten en de bewezen schuld, bleef een effectieve gevangenisstraf opnieuw uit. Wéér kreeg hij een straf met uitstel. Het Hof van Beroep verhoogde de straf wel naar 30 maanden, maar kende probatie-uitstel toe. Voor velen lijkt dit een technische nuance. Voor ons, overlevers, voelt het als een mes in de rug.

Mijn dierbare vriend en medestichter van SAMEN overLEVEN, Nicolas Verzele, zelf slachtoffer van Luk Delft, zei het treffend: "Dit vonnis is niet alleen een teleurstelling voor mij als overlever, maar ook een zoveelste bevestiging dat ons rechtssysteem overlevers van seksueel geweld in de kou laat staan."

En hij heeft gelijk. Hoe kan het dat iemand die jarenlang kinderen misbruikte, structureel zijn machtspositie gebruikte om te schenden in plaats van te beschermen, uiteindelijk de cel mag vermijden? Hoe kunnen we dit blijven verantwoorden aan de samenleving? Aan onszelf?

Het is een vraag die veel overlevers vandaag opnieuw in stilte stellen. In stilte, omdat velen van hen nooit gehoord zijn. Of omdat ze te vaak genegeerd werden. Eén van hen verwoordde het ooit schrijnend scherp: "Wij zijn wegwerpkinderen." Kinderen die misbruikt werden, en daarna afgeschreven. Onzichtbaar gemaakt. Vergeten. Niet beschermd, maar verraden. En zodra beschadigd, eenvoudigweg weggeduwd door een systeem dat liever niet geconfronteerd wordt met wat er werkelijk is gebeurd.

Maar laat het duidelijk zijn: wij vergeten niet. Wij laten ons niet wegduwen. Niet opnieuw.

SAMEN overLEVEN is ontstaan vanuit deze roep naar erkenning, gerechtigheid en verandering. We brengen overlevers samen, geven hun ruimte, steun, en vooral: een stem. Nico is daarin een voorbeeld. Ondanks het onrecht dat hem is aangedaan, ondanks dit bittere vonnis, is hij vandaag opnieuw een warm luisterend oor voor een lotgenoot die pas recent de moed vond om te spreken. "Wat een kracht en betrokkenheid," hoor ik mezelf denken. Dít is de essentie van samen overleven.

De zaak-Delft toont pijnlijk aan hoe dringend hervorming is. Het rechtssysteem faalt keer op keer om de belangen van slachtoffers te dienen. Het blijft te vaak kiezen voor procedure boven principe. Voor daders boven bescherming. Voor stilte boven waarheid.

Maar wij kiezen anders. Wij kiezen voor gerechtigheid, échte gerechtigheid. Voor kinderen die nooit meer 'wegwerpkinderen' mogen zijn. En voor overlevers die verdienen wat hen altijd ontzegd werd: geloof, erkenning en een toekomst zonder angst.

Vandaag voelen wij de pijn van het onrecht. Maar morgen en alle dagen daarna, blijven wij strijden. Onverzettelijk. Want dit is geen einde, maar een begin.

Franky D'hauwer

TERUG